Αρχέτυπα και Αστρολογία

Ο Ποσειδώνας

 

Ο Ποσειδώνας είναι πηγή, είναι το αιώνιο. Ταυτιζόμαστε με τον Ποσειδώνα γιατί κάποτε ήμασταν (και κάποια μέρα θα ξαναγίνουμε) κομμάτι του αιώνιου. Προς το παρόν, ζούμε στον εφήμερο, φυσικό κόσμο.  

Δεν είναι ο Ποσειδώνας που ζει στον υλικό κόσμο, αλλά εμείς. Και αναζητούμε την προσκόλληση μέσα στο εφήμερο, γιατί είναι φυσικό να προσκολληθούμε σε αντικείμενα όταν ένα μέρος μας είναι κομμάτι της αιωνιότητας. Αναζητούμε παρηγοριά σε ό,τι πιστεύουμε ότι είναι η φυσική ενσάρκωση του θείου: χρήματα, άνθρωποι ή άλλες υλικές επιθυμίες. Αλλά καμία εμμονή με την ύλη δε θα μας ικανοποιήσει. Γοητευόμαστε από μια αυταπάτη κι όταν η ψευδαίσθηση καταρρέει, πέφτουμε σε μια δίνη απελπισίας.

Ο Ποσειδώνας είναι η αίγλη, η μουσική, η ψυχαγωγία, ο κινηματογράφος. Είναι οι τέχνες που μας μεταφέρουν σε μιαν άλλη πραγματικότητα. Η ανθρώπινη φαντασία μας δίνει τη δύναμη της υπερβατικότητας. Μπορούμε να διασχίσουμε  αυτά τα νερά που μας υπνωτίζουν, αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε τον εαυτό μας να πνιγεί στην παραίσθηση.

Ο Ποσειδώνας είναι πορώδης και άμορφος. Αλλοιώνει τα όρια σαν σώμα που αποσυντίθεται. Μας τραβά να αποκοπούμε από τη ζωντανή πραγματικότητα. Είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης σε μια κοινωνία γεμάτη πόνο.

Ο Ποσειδώνας δεν είναι η κατάχρηση ουσιών, είναι η απόδραση. Οι ουσίες που προκαλούν παραισθήσεις ή μουδιάζουν τον πόνο είναι μέσα διαφυγής, αλλά δεν είναι ο Ποσειδώνας. Κάποιες φορές μας φέρνει πιο κοντά στο πνεύμα κι άλλες μας κάνει να λατρεύουμε έναν de facto θεό.

Ο Ποσειδώνας δεν είναι η οργανωμένη θρησκεία, είναι η πνευματικότητα. Είναι η προσωπική μας σύνδεση με αυτό που δεν μπορούμε να δούμε. Και μπορεί κάποιοι να μας βοηθήσουν στο ταξίδι μας, αλλά τελικά το φιλτράρισμά του είναι δική μας επιλογή.

Ο Ποσειδώνας είναι νεφελώδης. Μέσα στην ομίχλη, όταν τα πράγματα είναι ασαφή, πρέπει να βαδίζουμε αργά. Μαθαίνουμε να βασιζόμαστε στα ένστικτά μας. Μπαίνουμε σε άλλη συχνότητα. Μαθαίνουμε να συντονιζόμαστε με τη διαίσθησή μας.

  

 Ο Ποσειδώνας είναι ατέλειωτη συμπόνια. Είναι το κύμα των συναισθημάτων που μας ξεπερνά. Είναι η διαφορά μεταξύ συμπαράστασης και ενσυναίσθησης. Είναι η ικανότητά μας να προσαρμοστούμε στο περιβάλλον μας.

Ο Ποσειδώνας είναι η συνειδητοποίηση ότι η εμπειρία μας στον υλικό κόσμο είναι μια ψευδαίσθηση ανασυρμένη από τα μυστήρια της αντίληψής μας: Ατέλειωτα υποκειμενική και φευγαλέα. Μα για να αγγίξουμε την αθανασία πρέπει πρώτα να μάθουμε την παροδικότητα, το φευγαλέο και το εφήμερο.

 

Πηγή: Sunmoonsquare