Το ψέμα της ασφάλειας

Έμαθες να πιστεύεις πως η ασφάλεια είναι κάτι που περιμένει εκεί έξω:

Ίσως αν αποκτήσεις αρκετά χρήματα, αν βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο, αν μετακομίσεις αρκετά βόρεια, να προσγειωθεί τελικά στο στήθος σου.

Αλλά κοίταξε πιο προσεκτικά: 

Κάθε φορά που νομίζεις ότι την κατέκτησες, το νευρικό σου σύστημα είναι ακόμα σε εγρήγορση. Το ένστικτό σου συνεχίζει να "διαβάζει το δωμάτιο".

Αυτό συμβαίνει γιατί η ασφάλεια δεν είναι τοποθεσία. Δεν είναι καν συνθήκη. Είναι δεξιότητα.

Δε θα αισθανθείς ποτέ ασφαλής αν δε μάθεις το εξής:

Η ασφάλεια δεν έχει να κάνει με το να μη συμβαίνει τίποτα. Έχει να κάνει με το να ξέρεις ότι δε θα χαθείς αν τελικά αυτό συμβεί. 

Γι'αυτό και οι άνθρωποι που μοιάζουν πως δεν τους αγγίζει τίποτα δεν είναι εκείνοι που αποφεύγουν τον πόνο. Είναι αυτοί που έπαψαν να εναποθέτουν την ισορροπία τους σε πράγματα που μπορούν να εξαφανιστούν από τη μια μέρα στην άλλη.

Βλέπεις, η ασφάλεια δεν είναι η σιωπή στο δωμάτιο. Είναι η φωνή σου που λειτουργεί ακόμα κι όταν τρέμει. 

Δεν είναι ασπίδα ενάντια σε μια απώλεια. Είναι η συνειδητοποίηση ότι έχεις ήδη επιβιώσει από αρκετά πράγματα που έχουν τελειώσει για να ξέρεις ότι δε θα διαλυθείς όταν συμβεί το επόμενο. 

Σταμάτα να περιμένεις τις τέλειες συνθήκες. Αυτό είναι απάτη.

Αν συνεχίσεις να κυνηγάς την ασφάλεια ως παρηγοριά, δε θα σταματήσεις ποτέ να τρέχεις. 

Αντ'αυτού χτίσε την ασφάλεια σαν απόδειξη. 

Απόδειξη ότι μπορείς να προφέρεις τις λέξεις που σε φοβίζουν. 

Απόδειξη ότι το σώμα σου μπορεί να αντέξει τη σύγκρουση και να συνεχίσει να αναπνέει. Απόδειξη ότι ακόμα κι αν χαθεί η γη κάτω από τα πόδια σου, εσύ θα φτιάξεις κάτι καινούριο.

Κι αυτό είναι το σκληρό κομμάτι που σχεδόν κανείς δε συζητά: 

Ο κόσμος δε θα σταματήσει ποτέ να είναι απρόβλεπτος. 

Αλλά αν γίνεις αυτός που δε σπάει, το απρόβλεπτο χάνει τη δύναμή του. 

Γι'αυτό από σήμερα σταμάτα να ρωτάς "πότε θα νιώσω ασφαλής;". 

Άρχισε να ρωτάς "Τί μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή για να μου αποδείξω ότι μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου, ό,τι κι αν συμβεί;"

Αυτή θα είναι η στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις ότι η ασφάλεια δεν έλειπε ποτέ από τη ζωή σου. Έλειπε από τα χέρια σου που δεν ήταν τυλιγμένα γύρω από τον εαυτό σου. 

Μετάφραση από κείμενο της  Freyia North In Norway

 Περί χωρισμών και άνευ όρων αγάπης

Δυστυχώς οι περισσότεροι δε συνειδητοποιούμε ότι όταν δυσκολευόμαστε να αφήσουμε το σύντροφό μας ελεύθερο να φύγει (τόσο στην πραγματικότητα, όσο και σαν εσωτερική διαδικασία) και καταλήγουμε να γραπωνόμαστε από πάνω του, η αγάπη μας δεν είναι "άνευ όρων". Στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο γιατί σκεφτόμαστε όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν προκειμένου η σχέση αυτή να λειτουργήσει, αντί απλά να δεχτούμε το γεγονός ότι δε λειτούργησε. 

Σκέψου το λίγο: Πόσο δέχεσαι στην πραγματικότητα κάποιον όταν σκέφτεσαι πόσο διαφορετικός θα μπορούσε να είναι ή τί θα μπορούσε να είχε κάνει διαφορετικά, ή να έλεγε διαφορετικό, προκειμένου να λειτουργήσει η σχέση αυτή;

Πολλοί σκέφτονται "Μα πίστεψα τόσο σε αυτόν, είχε τόσες πολλές δυνατότητες, αλλά ΑΥΤΟΣ δεν προσπάθησε να τις καλλιεργήσει". 

Και όντως μπορεί να είναι έτσι. Αλλά δεν το έκανε. Και άρα ΔΕΝ είναι το άτομο που ήλπιζες πως θα'ναι. Είσαι σε θέση να το δεχτείς αυτό ή εστιάζεις στο τί θα έπρεπε ή τί θα μπορούσε να κάνει;

Αν θέλεις να αγαπήσεις το άτομο αυτό με ειλικρίνεια ή "άνευ όρων", σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτείς το γεγονός ότι αυτός με τον οποίον είχες σχέση δεν ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε να την κάνει να λειτουργήσει. Και δεν υπάρχει τίποτε το κακό σε αυτό. Και είναι οκ να τον αφήσεις να φύγει. Προσπάθησε να γειώσεις τον εαυτό σου και να εστιάσεις στο τί θα ήθελες για εκείνον:

"Θα ήθελα να είναι καλά. Θα ήθελα να βρει ηρεμία. Θα ήθελα να μάθει να αγαπάει τον εαυτό του. Θα ήθελα να κατακτήσει τα όνειρά του. Θα ήθελα να τα καταφέρει  γιατί το αξίζει και είμαι σε θέση να αναγνωρίσω ότι αυτό δε μπορεί να συμβεί όσο είναι μαζί μου. Γιατί αν ήταν να τα καταφέρει όλα αυτά, με εμένα πλάι του, θα είχε γίνει ήδη".

Η ανιδιοτελής αγάπη ή η αγάπη άνευ όρων, σημαίνει ότι είσαι διατεθειμένος να αφήσεις κάποιον να φύγει αν συνειδητοποιήσεις ότι το να είστε μαζί, είναι εμπόδιο στην εξέλιξή του, αλλά και στη δική σου. Σημαίνει ότι θα τον αγαπάς ανεξάρτητα από τη συνθήκη κι ότι δέχεσαι πως αν θέλεις να σεβαστείς τον εαυτό σου και αν θέλει να σεβαστεί τον εαυτό του, θα πάρετε αποστάσεις ο ένας από τον άλλον. Και ίσως να σημαίνει ότι δεν πρέπει πλέον να είστε ο ένας στη ζωή του άλλου. 

Αλλά είναι πολλοί εκείνοι που μιλούν για "ανιδιοτελή αγάπη" ή αγάπη "άνευ όρων" και μένουν γαντζωμένοι πάνω στον άλλον, κρατώντας τον μακριά από την εξέλιξή του και τις πραγματικές του δυνατότητες. Τους ακούς να λένε "Θα έκανα τα πάντα γι'αυτή τη σχέση. Θα θυσίαζα τα πάντα γι'αυτή τη σχέση", υπονοώντας ότι περιμένουν το ίδιο κι από εσένα και δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ μιας σχέσης και συναισθημάτων υπό όρους και προϋποθέσεις. 

Η ανιδιοτελής αγάπη δε σημαίνει να θυσιάζεις τον εαυτό σου, την πρόοδό σου και την αλήθεια σου για να παραμείνεις με το άτομο αυτό κι αν πιστεύεις ή αισθάνεσαι ότι πρέπει να το κάνεις, τότε υπάρχει κάτι βαθιά προβληματικό με τη σχέση.

Και η ανιδιοτελής αγάπη προϋποθέτει να τα κατανοούν όλα αυτά και οι δύο, να τα δέχονται και να αφήνουν ο ένας τον άλλον να φύγει όταν συνειδητοποιήσουν  ότι έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο.