Η Ζωή Είναι Πένθος

Νομίζω ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής μας είναι το πένθος.

Κι αυτό δεν αφορά μόνο το θάνατο ανθρώπων, ζώων, αγαπημένων ή μη, αλλά και τη συνεχή απώλεια της εκδοχής του εαυτού μας που πιστεύουμε ότι θα γίνουμε. 

Πένθος για τα όνειρα που αφήσαμε πίσω μας. 

Πένθος για τους ανθρώπους που χάσαμε σε καβγάδες ή στη σιωπή. 

Βρισκόμαστε σε μια διαρκή κατάσταση πένθους. 

Ολόκληρη η ζωή μας είναι έτσι. 

Και καμιά φορά ο εύκολος τρόπος είναι να πεις "είμαι μελαγχολικό άτομο" ή να αυτοδιαγνωστείς με κατάθλιψη.

Η διαρκής κατάσταση πένθους προέρχεται από τον τρόπο που σε μεγάλωσε η οικογένειά σου, από το τραύμα που κουβαλάς από την παιδική σου ηλικία ή από το διαγενεακό τραύμα. 

Η διαρκής κατάσταση πένθους μπορεί να προέρχεται από το γεγονός ότι είσαι γυναίκα ή ότι είσαι η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας. 

Πένθος για τη μητέρα σου και για τη ζωή που δεν είχε ποτέ. 

Πένθος για τη ζωή που δεν είναι αυτό που ονειρευόσουν. 

Πένθος για το μέλλον που φανταζόσουν ότι ήθελες, αλλά στην πορεία συνειδητοποίησες ότι αυτό το μέλλον ήταν κάτι που άλλοι ήθελαν για σένα. 

Το να είσαι άνθρωπος σημαίνει να πενθείς και σ'αυτό παίζει μεγάλο ρόλο η μνήμη και τί σημαίνει το να θυμάσαι. 

Ίσως το πένθος είναι η σκοτεινή πλευρά της μνήμης. 

Κάθε φορά που θυμάσαι ποιος ήσουν ή πού βρισκόσουν κάποτε, αισθάνεσαι ένα μικρό πόνο. Σα να ανοίγεις μια πόρτα σε ένα δωμάτιο, στο οποίο δε θα μπορέσεις ποτέ να ξαναμπείς. 

Πένθος για το παιδί μέσα σου που θα ήθελε να το είχαν αγαπήσει διαφορετικά και που πίστευε ότι η αγάπη θα το "διορθώσει".

Πένθος για την πόλη που φαντάστηκες ότι με κάποιο τρόπο θα σε έσωζε. 

Αλλά αυτό ακριβώς είναι η ζωή:  Μια συνεχής απελευθέρωση στιγμών και καταστάσεων, από τις οποίες ίσως δε συνειδητοποιείς καν ότι κρατιέσαι. 

Αλλά όσο δύσκολη κι αν είναι αυτή η σχέση με το πένθος, είναι συγχρόνως και απόδειξη:

Είναι απόδειξη ότι αγάπησες, απόδειξη ότι νοιάστηκες. Είναι απόδειξη ότι κάτι ήταν αρκετά σημαντικό για να σε πονέσει όταν άλλαξε. 

Επειδή λοιπόν η ζωή είναι γεμάτη μικρά πένθη, είναι και γεμάτη αγάπη που απλώνεται σε όλες τις εκδοχές του εαυτού σου, που έπρεπε να αφήσεις πίσω σου. 

Η διαρκής κατάσταση πένθους είναι η απόδειξη ότι είσαι ένα συνεχώς εξελισσόμενο πλάσμα, ικανό να αγαπήσει και να ζήσει.