Μουσικοθεραπεία και χρόνιοι πόνοι

Πηγή:  http://www.francedouleurs.fr/publications/musicoth%C3%A9rapie-et-douleur-chronique/

Από πάντα και παντού στον πλανήτη, ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη μουσική ως ένα ξεχωριστό στοιχείο της ζωής του:

Είναι η γλώσσα των συναισθημάτων.

Είναι ένας φορέας κύριων συναισθημάτων : της χαράς, του θαυμασμού, της δύναμης, της νοσταλγίας, της υπερβατικότητας, του κατευνασμού, της τρυφερότητας, της θλίψης, του φόβου..

Όλα αυτά τα συναισθήματα βρίσκονται βιωματικά σε ένα άτομο, ως σωματικές αντιδράσεις σε μια δεδομένη κατάσταση, όποια κι αν είναι αυτή.  Όλα (τα συναισθήματα) συνδέονται με το επίπεδο ευαισθησίας ενός ατόμου, σε ένα δεδομένο περιβάλλον.

Όταν πρόκειται για τον πόνο, ο οποίος μάλιστα επιστρέφει σαν επαναλαμβανόμενο ρεφραίν, δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε το συναισθηματικό του κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Το άτομο νιώθει παγιδευμένο, «κλειδωμένο» και αναγκασμένο να ακούσει μια συγκεκριμένη μουσική : αυτή της κακουχίας.

Το αίσθημα αυτό του περιορισμού, σταδιακά το οδηγεί στο να αποκοπεί εντελώς από τον κόσμο. Η ιατρική δίνει μια βιολογική έννοια στην ασθένεια, η οποία όμως επηρεάζει τόσο το σώμα, όσο και το νοητικό του κόσμο.

Η βαθμολογία άλγους μπορεί να τροποποιηθεί σημαντικά χάρη στη μουσική και ιδιαίτερα τα επίπεδα ανεκτικότητάς του. Μια θεραπευτική προσέγγιση μέσω ήχων λοιπόν, με τη βοήθεια της μουσικοθεραπείας*, μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική για τους ασθενείς με χρόνιους πόνους.

Βάση πολυάριθμων κλινικών ερευνών** στην Αμερική, Ιαπωνία, Αυστραλία και Καναδά, αποδεικνύεται, χάρη σε λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες, ότι η μουσική αποφέρει αλλαγές στις νοητικές ικανότητες. Η μουσική είναι η μοναδική εμπειρία που μπορεί να διεγείρει ταυτόχρονα διάφορες εγκεφαλικές περιοχές και κυρίως τις πιο απρόσιτες, με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με το αίσθημα που βιώνει ο ασθενής.

Η παραγωγή μουσικής (με τραγούδι ή παίξιμο) είναι μια εμπειρία διέγερσης, η οποία τροποποιεί την ποιότητα, τη διάρκεια, την ένταση της αίσθησης που βιώνουμε, καθώς και τη συμπεριφορά του ασθενή, ο οποίος μπορεί με τον τρόπο αυτό να εναποθέσει κάπου τον πόνο του, να τον βγάλει από μέσα του.

Ο πόνος είναι επίσης μία γλώσσα, την οποία μπορεί να υποστηρίξει η μουσική και να την εξωτερικεύσει (κατάσταση μείωσης άγχους).Δεδομένου ότι η μουσική επενεργεί στον αναπνευστικό και καρδιακό ρυθμό, στην κυκλοφορία του αίματος και στις μυϊκές συσπάσεις, στην πέψη, στο άγχος  και στον πόνο, αποκαθιστά το πλάνο των ενεργειών ολόκληρου του σώματος.

Η αντίληψη του πόνου τροποποιείται. Με ένα πιο γενικό τρόπο, η μουσική οδηγεί το άτομο στο να είναι περισσότερο ενεργός ως προς το πρόβλημά του και λιγότερο παθόν.

Συγκεκριμένα, τι κάνουμε σε μια συνεδρία μουσικοθεραπείας όταν ένας ασθενής πάσχει από χρόνιους πόνους;

Χρησιμοποιούμε τον ήχο σε όλες του τις μορφές : ακούγοντας, ηχογραφώντας, μιλώντας, τραγουδώντας, ραπάροντας, ψιθυρίζοντας, παίζοντας, περπατώντας, επαναλαμβάνοντας, χορεύοντας, δραματοποιώντας, αυτοσχεδιάζοντας, χαϊδεύοντας, τρίβοντας, κουνώντας, χτυπώντας..

Ακούμε μουσική διαφόρων ειδών και τεχνικής : χαλαρωτική, τονωτική, αποκατάστασης, ορχηστρική, υπνωτική, συν-δημιουργική, σημασιολογικής εικονικής έκφρασης, κλπ..

Προσεγγίζουμε το βίωμα του χρόνιου πόνου, στην κίνηση και στην αποδόμηση του.

Εκφράζουμε την αγωνία που σχετίζεται με το βίωμα του χρόνιου πόνου μέσω του τραγουδιού, τη συνοδεία, τη δημιουργία ποιημάτων, εξατομικευμένων CD, κλπ.

 
«Διότι ο ήχος διατρέχει  το σώμα, διότι ο ήχος διαπερνά τον πόνο, με τρόπο που μπλοκάρει τη δίοδό του προς τον εγκέφαλο.», Dr David H. Bradshaw-Πανεπιστήμιο της Utah, Salt Lake.

*Η μουσικοθεραπεία χρησιμοποιεί τον ήχο και τη μουσική σε όλες της τις μορφές, για την αποκατάσταση, διατήρηση ή βελτίωση, της πνευματικής, φυσικής και συναισθηματικής υγείας ενός ατόμου.

**Μεταξύ των πιο γνωστών: CHU-Λοζάνη , NERO-Τορόντο, Gardner C-USA, Pouget R, Guiraud-Caladou JM, Petit P, Kerdelue B, CNRS Jouy en Josas, κλπ.