Σχέση : η αλληλεπίδραση 2 ανθρώπων και «4 μυαλών»

Μόλις αρχίσετε να δένεστε με κάποιον, το νευρικό σας σύστημα δημιουργεί ένα διάλογο. Ποιο μέρος του νευρικού συστήματος πρόκειται να δημιουργήσει το πλαίσιο αυτό του διαλόγου; Συνήθως, τον περισσότερο καιρό, ο συνειδητός νους χρησιμοποιείται  κατά μέσο όρο, κατά 1-5%, και κατά 99-95% , ο άνθρωπος λειτουργεί, απαντά και επικοινωνεί από το ασυνείδητο.

Εκτός από την περίπτωση που θα συναντήσετε κάποιον και θα βιώσετε την εμπειρία του έρωτα. Στην περίπτωση αυτή, οι αποκρίσεις του μυαλού αντιστρέφονται, δηλαδή απαντάτε, επικοινωνείτε και λειτουργείτε κατά 95-99%  με το συνειδητό νου σας.

Ο συνειδητός νους, ο οποίος επικοινωνεί ευχές και επιθυμίες, παίρνει τον έλεγχο της συμπεριφοράς σας.  Τα συνειδητά μυαλά λοιπόν, δύο ανθρώπων που έρχονται σε επαφή, θα δημιουργήσουν τις ευχές και τις επιθυμίες στο πλαίσιο της νέας σχέσης.. αυτό ονομάζεται η περίοδος του μέλιτος. Αυτό είναι το όμορφο μέρος.

Αλλά η ζωή συνεχίζεται, κι εσείς πρέπει να ασχοληθείτε με την καθημερινότητά σας. Έχετε τη δουλειά και τις υποχρεώσεις σας, έχετε να πληρώσετε το ενοίκιο του σπιτιού και να επισκευάσετε το αυτοκίνητό σας, κι όλα αυτά βρίσκονται στο κεφάλι σας.  Κι ενώ πρέπει να επεξεργαστείτε όλα αυτά με το συνειδητό μυαλό, έρχεται αυτόματα η στιγμή που το υποσυνείδητο γίνεται και πάλι κυρίαρχο. Κι εφ’ όσον μιλάμε για μια σχέση δύο ατόμων, μιλάμε λοιπόν και για δύο υποσυνείδητα.

Οι συμπεριφορές που πηγάζουν από το υποσυνείδητο μυαλό δεν ταιριάζουν σε καμία περίπτωση μεταξύ τους και δεν ανταποκρίνονται με τίποτα στις επιθυμίες των συνειδητών μυαλών, ιδίως γιατί το υποσυνείδητο είναι προγραμματισμένο να ανακαλεί και να χρησιμοποιεί τις πληροφορίες που έχει λάβει από τους γονείς, το περιβάλλον, τον πολιτισμό,  από τη βρεφική ηλικία ως την ηλικία των 7 ετών.

Όταν είναι κυρίαρχο το υποσυνείδητο, δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε ότι η συμπεριφορά μας πηγάζει από εκεί που τη μάθαμε – την οικογένεια, τους  γονείς, τον πολιτισμό. Όταν το υποσυνείδητο λειτουργεί, σας ελέγχει, και εσείς δεν το βλέπετε.

Το πιο σίγουρο είναι ότι, αν κάποια από τις υποσυνείδητες αυτές συμπεριφορές εμφανιστούν στο πρώτο σας ραντεβού, πιθανότατα να μην υπάρξει δεύτερο! Αλλά ας υποθέσουμε ότι οι συμπεριφορές αυτές δεν εμφανίστηκαν για ένα ή δύο μήνες. Όταν τελικά, κάποια στιγμή στην πορεία  κάνουν την εμφάνισή τους, ο σύντροφός σας θα αναρωτηθεί «ποιος είστε;» δεδομένου ότι πρόκειται για την εμφάνιση μιας καινούριας οντότητας! Ποια είναι λοιπόν η «οντότητα» αυτή;

Στην πραγματικότητα, είστε εσείς που συμπεριφέρεστε βάση του προγραμματισμένου σας υποσυνειδήτου, πιθανότατα από τους ανθρώπους που σας μεγάλωσαν.  Κατά τη συσχέτιση των 4 αυτών «μυαλών», εκδηλώνονται τόσο οι υποσυνείδητες συμπεριφορές, όσο και οι θεμελιώδεις συμπεριφορές της σχέσης. Αμφότεροι εκδηλώνετε συμπεριφορές που δεν ήταν ποτέ μέρος της περιόδου του μέλιτος. Και μόλις εκδηλωθεί η υποσυνείδητη συμπεριφορά, η όλη κατάσταση μπορεί εύκολα να καταρρεύσει.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι «πώς κρατάμε στη ζωή μας ζωντανή την αγάπη;»

Αν σας έλεγα ότι «έτσι έχουν τα πράγματα και , μαντέψτε; - αυτό δεν αλλάζει», μάλλον θα χαλούσε η  ιστορία…
Τα καλά νέα λοιπόν είναι  ότι μπορούμε να αλλάξουμε οποιαδήποτε συμπεριφορά. Αλλά για να συμβεί αυτό στις ανθρώπινες σχέσεις, θα πρέπει και οι δύο σύντροφοι  να αναγνωρίζουν την ιστορία και την υποσυνείδητη συμπεριφορά.  Δε γίνεται μόνο ο ένας  σύντροφος να φέρει τη γνώση ότι «Ω, αυτό είναι απλά το υποσυνείδητό του. Ο πραγματικός του εαυτός δεν ξέρει καν για τι πράγμα μιλάει». Σ’ αυτήν την περίπτωση δε θα υπάρξει αποτέλεσμα.

Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει θετική εξέλιξη, είναι να επιχειρείτε διάλογο και όχι διαφωνία. Στην περίπτωση της συζήτησης, δεν υπάρχει πλέον προσωπική επίθεση και κάθε φορά που ο/η σύντροφός σας σταματά  μια συμπεριφορά, δημιουργεί μια καινούρια συνήθεια. Κι αν επαναλάβετε ξανά και ξανά και ξανά την ίδια διαδικασία, θα υπάρξει τελικά κάποια στιγμή που η συνήθεια αυτή θα πάψει να εκδηλώνεται γιατί θα επεμβαίνει ένα νέο μοτίβο αντίδρασης που θα τη διακόπτει. Αλλά απαιτείται υπομονή, επανάληψη και θέληση για διάλογο και όχι για καυγά.

Πηγή: https://biologyofbelief.wordpress.com/2014/06/16/21/

Ψυχολογία και vegan τρόπος ζωής

Όσοι από εμάς έχουμε επιλέξει συνειδητά την ολική χορτοφαγία και τον τρόπο ζωής που τη συνοδεύει, έχουμε νιώσει ότι το να είσαι vegan είναι ως ένα βαθμό μονόδρομος που οδηγεί στην απομόνωση. Όταν οι άνθρωποι που είναι γύρω σου (φίλοι, οικογένεια κλπ) δε  μοιράζονται τις ίδιες πεποιθήσεις με ‘σένα, είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι σε «καταλαβαίνουν», με τις συνέπειες που  αυτό συνεπάγεται για τις εκάστοτε σχέσεις.

Ακόμα πιο περίπλοκα γίνονται τα πράγματα,  όταν ως άτομο, αλλά και ως επαγγελματίας στο χώρο της ψυχικής υγείας, νιώθεις την ανάγκη (ή είσαι υποχρεωμένος) να μοιραστείς  το τραύμα σου με έναν ψυχολόγο ή θεραπευτή που δεν είναι vegan. Δεδομένου ότι στην εποχή της πληροφόρησης, ο εν λόγω ψυχολόγος/ θεραπευτής επιλέγει να μην είναι vegan, καλείσαι να ζητήσεις βοήθεια και στήριξη από κάποιον που κάνει κακό σε άλλους. Και το κακό που κάνει δεν επηρεάζει μόνο τον ίδιο, αλλά εκατομμύρια ζωές που είναι μέρος του παραγωγικού συστήματος και υποφέρουν γιατί υπάρχει ζήτηση από τους καταναλωτές.

 Το παρακάτω άρθρο είναι μετάφραση του άρθρου της Clare Mann , που δημοσιεύτηκε το Μάιο του 2014. Πρόκειται για μια αυστραλιανή ψυχολόγο, συγγραφέα και υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των ζώων.  

"Ως ψυχολόγος με περισσότερα από 20 χρόνια εμπειρίας, ομολογώ ότι πάσχω από μια ψυχική διαταραχή.

Κάποιοι επαγγελματίες θα μπορούσαν να πουν ότι έχω μια διατροφική διαταραχή γιατί είμαι vegan.  Άλλοι θα εκφράσουν ανησυχία που νιώθω συχνά άγχος, κατάθλιψη, παθαίνω κρίσεις πανικού ή ακόμα και συμπτώματα μετα-τραυματικού στρες όταν συνεχίζω να βλέπω την κοινωνική κατάχρηση απέναντι στα ζώα.

Όλα αυτά τα λέω γιατί τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που πιστεύουν ότι πάσχουν από κάποια διαταραχή και ειδικά διατροφική. Ωστόσο, όταν τους συναντώ, διαπιστώνω ότι αυτές οι πρώιμες διαγνώσεις αφορούν σε ασθενείς που είναι vegan.

Κι αν τα συμπτώματα αυτά δεν είναι σημάδια ψυχικής ασθένειας, αλλά ενδείξεις έντονου άγχους, θλίψης, αισθήματος προδοσίας και της τρέλας του σπισισμού;

Αν λοιπόν διαβάζετε αυτό το κείμενο και συμμετέχετε ενεργά στην προάσπιση των ζώων και θεωρείτε τον εαυτό σας έναν ηθικό vegan, θα έπρεπε τότε ίσως να λάβετε κι εσείς μια προειδοποίηση για την υγεία σας;

Όχι για τη φυσική σας υγεία, η οποία με τις σωστές διατροφικές συμβουλές θα βελτιωθεί ακολουθώντας μια φυτοφαγική διατροφή, αλλά για την ψυχική σας υγεία.

Μόλις σηκώσετε το πέπλο  του τι συμβαίνει πίσω από το σπισισμό μας, πολύ πιθανόν να καταλήξετε στο ίδιο συμπέρασμα, ότι πρόκειται για μια μορφή τρέλας, αλλά όχι δικής σας τρέλας. Της τρέλας για το πώς η κοινωνία μας θεωρεί φυσιολογικό το σπισισμό, δηλαδή την άρρητη υπεροχή μας έναντι του ζωικού βασιλείου και της διαφορετικής μεταχείρισης των διαφόρων ειδών.

Γιατί είναι λοιπόν τόσο οδυνηρό να είσαι προασπιστής των ζώων ή να υιοθετείς ένα vegan  τρόπο ζωής; Και το πιο σημαντικό, τι μπορείς να κάνεις για να ανακουφίσεις τον πόνο σου και να βοηθήσεις τα ζώα;

Χρησιμοποιώντας τη λέξη vegan στο κείμενο αυτό, θα αναφέρομαι στο άτομο , του οποίου οι αξίες και οι επιλογές τρόπου ζωής υποστηρίζουν την ηθική πίστη της μη εκμετάλλευσης και χρησιμοποίησης των ζώων.  Επιπλέον, υπάρχουν κι αυτοί που αναλαμβάνουν δράση για να σταματήσει η κακομεταχείριση των ζώων (ακτιβιστές).

Νιώθοντας μόνος με τη γνώση του σπισισμού

Πολλοί υποστηρίζουν ότι από τη στιγμή που ανακάλυψαν την αλήθεια σχετικά με τη θεσμοθετημένη βαναυσότητα προς τα ζώα, βιώνουν έντονα συμπτώματα θλίψης, τραύματος, κατάθλιψης και μοναξιάς. Αυτά τα αισθήματα ανακουφίζονται μόνο όταν μιλούν με άλλους ανθρώπους που αναφέρουν παρόμοια συναισθήματα. Ωστόσο, όταν μιλούν με ανθρώπους που αντιστέκονται, αμφισβητούν, κριτικάρουν ή αδιαφορούν για την κατάσταση, νιώθουν απομονωμένοι, θυμωμένοι και απελπισμένοι.

Η συντριπτική πλειοψηφία των υπερασπιστών, δηλώνουν ότι δεν έχουν πλέον μη-vegan φίλους, επειδή απλά δεν εισπράττουν κατανόηση από αυτούς. Αυτό συμβαίνει εντονότερα σε όσους νιώθουν την ανάγκη να μιλήσουν για την τραυματική τους εμπειρία σχετικά με τη βιαιότητα ενάντια στα ζώα.

Είναι όμως απαραίτητο κάποιος να τραυματιστεί ο ίδιος από τη βιαιότητα που ασκείται στα ζώα  για να μπορέσει να υποστηρίξει ή να κατανοήσει την κατάσταση ενός vegan;

Αν αυτή η υπόθεση είναι σωστή, τότε αυτό έχει συνέπειες για τη βάση της κατανόησης των άλλων γενικά. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν εμπειρίες όπως η κακοποίηση, η κατάθλιψη ή το διαζύγιο, μόνο αν έχουν περάσει και οι ίδιοι τις εμπειρίες αυτές;

Οι vegan συνήθως αναφέρουν τα παρακάτω για όταν μιλούν σε μη-vegan φίλους τους, εξηγώντας το τραύμα και το θυμό που βιώνουν σε σχέση με την έκταση της κακοποίησης των ζώων από την κοινωνία, για παράδειγμα στη βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία, στο λιανικό εμπόριο και στις κατασκευές.

Αν ο φίλος είναι καλός ακροατής, ενθαρρύνονται να μοιραστούν περισσότερα και λαμβάνουν υποστήριξη  και συμβουλές για να ελαφρύνουν το σχετικό άγχος και τραύμα τους.

Έχοντας εξηγήσει στον φίλο την έκταση του προβλήματος και το μέγεθος της κακοποίησης, αλλά αυτός δεν επιλέγει να αλλάξει στάση ζωής, και συνεχίζει με τις καθημερινές του καταναλωτικές επιλογές να υποστηρίζει την κακοποίηση των ζώων, το άτομο βιώνει απόρριψη σκεπτόμενο ότι «αν ο  φίλος ή η οικογένειά μου με καταλάβαιναν πραγματικά, θα ήταν κι αυτοί vegan. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι;»

Μπορεί να υπάρχουν πολλές διαφορές σε πολλά θέματα μέσα στις φιλίες και οι δεσμοί μπορούν να αναπτυχθούν παρά τις διαφορετικές εμπειρίες ζωής. Δεν κάνουμε παρέα με διαζευγμένους για παράδειγμα, επειδή έχουμε πάρει διαζύγιο κι εμείς οι ίδιοι.

Ωστόσο, στο θέμα του βιγκανισμού, φαίνεται ότι υπάρχει μια διαφορά.

Ο βιγκανισμός είναι μια φιλοσοφία της μη χρησιμοποίησης και της μη εκμετάλλευσης των ζώων.  Ο vegan έμαθε ότι ο βασανισμός των ζώων έχει θεσμοθετηθεί μέσα στη βιομηχανική διαδικασία που σχετίζεται με την παραγωγή τροφίμων , ρούχων, επίπλων, δοκιμές προϊόντων και άλλων χρήσεων.

Ένα άτομο μπορεί να διαφωνεί με τη βαναυσότητα που ασκείται στα ζώα, αλλά να μην επιλέγει να είναι vegan, γιατί δε θεωρεί ότι ο βασανισμός των ζώων είναι εγγενής στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών που καταναλώνει. Έτσι, ο μη-vegan, ασυνείδητα συναινεί στην εκμετάλλευση των ζώων, μέχρι που ο vegan τους εξηγεί για το πώς έχει η κατάσταση.

Ο vegan , που προηγουμένως έχει μιλήσει στο φίλο του για τα θέματα αυτά, αλλά δεν αλλάζει τρόπο ζωής και επιλογές, πιστεύει ότι είτε αυτός συναινεί στη βία, είτε δεν πιστεύει τα λεγόμενά του, είναι ότι αδιαφορεί.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο vegan γνωρίζει ότι ο φίλος του έχει λάβει γνώση της κατάστασης και επιλέγει να συνεχίσει να τη στηρίζει. Έτσι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι φίλοι και η οικογένεια δεν τους καταλαβαίνουν και ίσως να πιστεύουν κι ότι :

Θεωρούν πως η εκμετάλλευση των ζώων είναι αποδεκτή

Δεν επιθυμούν ή δεν είναι σε θέση να συμπάσχουν με το τραύμα του vegan φίλου τους ή

Δεν πιστεύουν ότι ο βασανισμός των ζώων έχει τόσο σημαντικές διαστάσεις όπως τους έχει αναφερθεί.

Μη-βιγκανισμός σε σχέση με άλλα θέματα

Για να εξετάσουμε αν ένας μη-vegan φίλος χρειάζεται να βιώσει κάτι από αυτά που ο vegan του παρουσιάζει, προκειμένου να τον καταλάβει, ας εξετάσουμε άλλα ζητήματα πρώτα, όπως το διαζύγιο, την απιστία ή την παιδική κακοποίηση.

Στον πόνο ενός φίλου, ενδέχεται αυτός που έχει βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις να καταλάβει καλύτερα τον άλλον; Ίσως.

Αν δεν είχε βιώσει την ίδια κατάσταση, θα σήμαινε ότι έχει λιγότερη κατανόηση; Ίσως.

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που δεν έχουν ιδία εμπειρία, αλλά εξακολουθούν να είναι φίλοι, βοηθώντας το άλλο άτομο να συμφιλιωθεί με την κατάσταση που βιώνει;

Η γνώση του θέματος δε λειτουργεί σαν κάλεσμα για το άτομο που δεν έχει βιώσει την προβληματική κατάσταση του άλλου, να αλλάξει κάτι σχετικά με την προσωπική του συμπεριφορά.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η έλλειψη εμπειρίας τους δε μεταφράζεται με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, πως το άτομο δέχεται ότι οι υπεύθυνοι για τον πόνο του φίλου τους, έκαναν  κάτι αποδεκτό. Δε συνωμοτούν αυτόματα υπερασπιζόμενοι τις ενέργειες που συνέβαλαν στο τραύμα, πράγμα που σε κάθε περίπτωση, ο φίλος τους θα ήταν απίθανο να γνωρίζει.

Ο μη-βιγκανισμός είναι κάτι διαφορετικό.

Λόγω την έκτασης της εκμετάλλευσης των ζώων στη βιομηχανοποιημένη διαδικασία, ο μη-vegan, συναινεί άθελά του με τη βαναυσότητα κάθε φορά που βάζει γάλα στον καφέ του, τρώει κρέας, χρησιμοποιεί καλλυντικά και οικιακά προϊόντα καθαρισμού που έχουν δοκιμαστεί σε ζώα, κάθεται σε ένα δερμάτινο καναπέ ή φορά ένα μάλλινο πουλόβερ.

Είναι αδύνατο να μη συμφωνούν με τη βαναυσότητα των βιομηχανιών, εκτός αν επιλέγουν συνειδητά προϊόντα vegan. Γι’ αυτό το λόγο ο vegan αμφισβητεί τον περίγυρο του, λέγοντας ότι οι μη-vegan φίλοι και συγγενείς δεν τον καταλαβαίνουν.

Ίσως μόνο κάποια θρησκευτική πεποίθηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρόμοια δυναμική, όμως και πάλι, υπάρχει διαφορά.

Για παράδειγμα ένα χριστιανός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο μη-χριστιανός φίλος του δεν κατανοεί την επιτακτική ανάγκη της πίστης του, διότι αν το έκανε θα ήταν και ο ίδιος χριστιανός. Η δυναμική εδώ μοιάζει αρκετά αλλά δεν είναι ίδια.

Ο φίλος ή ο συγγενής που επιλέγει να μην είναι χριστιανός, μπορεί να εξακολουθεί να λειτουργεί σύμφωνα με τις χριστιανικές αξίες, για παράδειγμα να μην προκαλεί εσκεμμένα κακό στους άλλους. Οπότε, οι μη-χριστιανικές πεποιθήσεις του επηρεάζουν μόνο τον ίδιο.

Όμως ο φίλος που επιλέγει να μη γίνει vegan , με τις καθημερινές επιλογές του τρόπου ζωής του, συμβάλει στο να κάνει κακό στους άλλους. Δεν επηρεάζει μόνο τον ίδιο, αλλά και εκατομμύρια ζώα που αποτελούν μέρος ενός συστήματος παραγωγής που υπάρχει λόγω της ζήτησης των καταναλωτών.

Άρα, ένας vegan μπορεί να λάβει υποστήριξη και βοήθεια μόνο από έναν άλλο vegan;

Όχι απαραίτητα. Εξαρτάται από την απόφαση του ίδιου του ατόμου, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιεί σα σημείο αναφοράς την εποχή που δε γνώριζε για τη βιομηχανική συγκάλυψη και το βαθμό στον οποίο οι κοινωνικές νόρμες και ο πολιτισμός διαιωνίζουν συμπεριφορές και δράσεις που συνωμοτούν στη χρήση των ζώων, δηλαδή στο σπισισμό.

Η οικογένεια ή οι φίλοι μας, όπως όλοι οι άνθρωποι, έχουν την ικανότητα να συμπάσχουν με τον πόνο του άλλου. Και κάποιοι είναι καλύτεροι στο να καθοδηγούν τους άλλους στην ανάπτυξη τρόπων για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής.

Ως ένα βαθμό, εξαρτάται από τον τρόπο και την ένταση που έχουν βιώσει οι ίδιοι  θλίψη ή τραύμα στην προσωπική τους ζωή. Όταν ωστόσο οι πεποιθήσεις ενός ατόμου είναι τόσο έντονες, ώστε να γίνει μέρος της μειονότητας που ονομάζεται «vegan», και αλλάζει τις καθημερινές του επιλογές για να αποφύγει να δίνει συναίνεση στην κακομεταχείριση των ζώων, είναι πιθανό να αισθάνεται πραγματικά κατανοητός μόνο από εκείνους που έχουν εξίσου ανοιχτή καρδιά.

Προχωρώντας μπροστά

Πώς μπορεί ο vegan να αποφύγει την περιθωριοποίηση κόβοντας τους δεσμούς με ανθρώπους που δε συμμερίζονται τις επιλογές του, αλλά νοιάζονται πραγματικά γι’αυτόν, όπως η οικογένειά του;

Ο Dr. Will Tuttle, συγγραφέας του βιβλίου «The Word Peace Diet» (Η δίαιτα της παγκόσμιας ειρήνης), δίνει τη λύση που μπορεί να μας βοηθήσει στο ταξίδι αυτό.  Λέει λοιπόν, ότι όλοι μας γεννιόμαστε vegan κι ότι ακολουθούμε το μονοπάτι για να επιστρέψουμε εκεί.

Αν είσαι ακτιβιστής για τα ζώα ή vegan και διαβάζεις το κείμενο αυτό, θα θυμάσαι σίγουρα την εποχή, πριν ανοίξουν τα μάτια σου στη θεσμοθετημένη ανωτερότητα των ανθρώπων, δηλαδή στο σπισισμό.

Χρησιμοποίησε την εμπειρία σου για να κάνεις το «άλμα μπροστά» για τους άλλους ανθρώπους που δεν έχουν ανοίξει ακόμα τα μάτια τους, κρατώντας το όραμα ενός πιο ευσπλαχνικού κόσμου, στον οποίο οι άνθρωποι δεν ασκούν υπεροχή έναντι των μη ανθρώπινων ειδών, κι όπου τα ζώα ζουν τη ζωή τους για το δικό τους καλό, κι όχι το δικό μας." 

Πηγή: http://www.thescavenger.net/social-justice-to-all/social-justice-for-animals/943-should-vegans-be-issued-with-a-mental-health-warning.html

Η ιστοσελίδα της Clare Mann: http://veganpsychologist.com/

Εμποδίζοντας το παρελθόν να ελέγχει τη ζωή μας

Οι προκλητικές και οδυνηρές εμπειρίες στη ζωή είναι αναπόφευκτες. Συνήθως όμως το παρελθόν ασκεί έναν αρνητικό έλεγχο στη ζωή μας, αντί να την ενδυναμώνει με νέες οπτικές και σοφία. Οι αρνητικές προσκολλήσεις και αντιλήψεις που αφορούν τα παρελθόν μας μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά και να επιβαρύνουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, το μέλλον μας και τον τρόπο που βιώνουμε τη ζωή μας.

Δε μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μονάχα τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε

Ό, τι κι αν έχει συμβεί σε εμάς ή στη ζωή μας, δε μπορεί να αλλάξει. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον τρόπο θεώρησης και αξιολόγησης των εμπειριών μας. Μπορούμε να επιλέξουμε να αφήσουμε τις οδυνηρές εμπειρίες και τα τραύματα του παρελθόντος να απομυζούν τον καλύτερό μας εαυτό, ή να αλλάξουμε την οπτική μας και να τα αντιμετωπίσουμε ως ευκαιρίες για ανάπτυξη συναισθηματική, ψυχική, ή και πνευματική. Είναι προσωπική επιλογή αν θα κρατήσουμε το μυαλό μας ανοιχτό στην πρόοδο και στη γνώση που μπορούμε να αποκτήσουμε από το παρελθόν και να ενδυναμωθούμε ή αν θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ηττηθεί από αυτό.

Κάθε εμπειρία μπορεί να προσφέρει ένα πολύτιμο μάθημα.

Κάθε εμπειρία, είτε είναι τραυματική, απογοητευτική ή οδυνηρή, συνοδεύεται από ένα πολύτιμο μάθημα που κάποιες φορές μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας. Αντί να αντιμετωπίζουμε τις προκλητικές εμπειρίες του παρελθόντος ως «ατυχή γεγονότα», μπορούμε να δώσουμε το χρόνο στον εαυτό μας για να σκεφτούμε τι μπορούμε να διδαχτούμε από αυτές. Υπάρχει πάντα κάτι καινούριο να μάθουμε.  Στην καλύτερη περίπτωση θα καταφέρουμε να δούμε νέες προοπτικές που θα μας ενδυναμώσουν και θα μας βοηθήσουν στο μέλλον.

Παριστάνοντας ότι το παρελθόν δε συνέβη

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μπλοκάρουμε τις οδυνηρές αναμνήσεις ή να προσποιούμαστε ότι κάποια πράγματα δεν έγιναν ποτέ. Όμως η άρνηση των εμπειριών του παρελθόντος μας, μπορεί να προκαλέσει μια νοσηρή συσσώρευση συναισθημάτων  όπως θυμός, απογοήτευση και θλίψη. Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάζεται να ξαναγράψουμε την πραγματικότητα για να πάψει το παρελθόν να μας ελέγχει. Αντίθετα θα πρέπει να αποδεχτούμε  ότι αυτό που συνέβη έχει τελειώσει και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αναπτυχθεί και να ωριμάσει μέσα από αυτό.

Η συνειδητή θεώρηση του εαυτού όχι ως θύμα, αλλά ως επιζών

Είναι εύκολο να μπλέξουμε στη νοοτροπία του αυτό-οικτιρμού και της θυματοποίησης, πράγμα όχι μόνο ανθυγιεινό, αλλά και αποδυναμωτικό. Έχουμε την τάση να δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση και αρνητική προσοχή σε ό,τι μας συνέβη, από το να συνειδητοποιούμε  πόσο δυνατοί έχουμε γίνει μετά από ό,τι και όσα μας έχουν συμβεί. Όποια κι αν είναι η εμπειρία μας, κάθε ουλή και συναίσθημα, μπορεί εν δυνάμει να μας καταστήσει δυνατότερους και σοφότερους. Εστιάζοντας σ’αυτό, αποφεύγουμε τα αρνητικά συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε θύμα.

Αντιμετώπιση, περισυλλογή και εξέλιξη

Όσο οδυνηρή και ενεργοβόρα κι αν ήταν η εμπειρία του παρελθόντος (τότε ή/και τώρα) δε χρειάζεται να προσκολλούμαστε σ’αυτήν και να την αφήνουμε να μας ορίσει, μόνο και μόνο επειδή μας έκανε να πονέσουμε ή μας αναστάτωσε. Έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διορθώσουμε την κατάσταση: να μιλήσουμε ανοιχτά, να εκφραστούμε, να κάνουμε αυτό που μας υπαγορεύει η συνείδησή μας, αρκεί να πάψουμε να σέρνουμε το βάρος του παρελθόντος όπου κι αν πηγαίνουμε.

Επιλέγοντας να δούμε τις καταστάσεις από άλλη οπτική, βοηθάμε τον εαυτό μας να ανακτήσει τις δυνάμεις του και να χειραφετηθεί από το παρελθόν, το οποίο μπορεί να μας ορίσει μόνο αν εμείς το επιτρέπουμε. Δεν είμαστε απλά θύματα του παρελθόντος μας. Είναι επιλογή μας το να μάθουμε, να θεραπευτούμε και να εξελιχθούμε όποια κι αν ήταν η πρόκληση, η απογοήτευση  και το τραύμα που έχουμε βιώσει.

Ο  «Μυς της Ψυχής» μπορεί να ευθύνεται για το Φόβο και το Άγχος σου

Ο μείζων ψοΐτης μυς αναφέρεται συχνά ως ο βαθύτερος πυρήνας του σώματος, ή όπως τον αποκαλεί ο θεραπευτής γιόγκα και σκηνοθέτης Danielle Olson, «ο μυς της ψυχής». Αυτός ο σταθεροποιητής μυς βρίσκεται κοντά στο οστό του ισχίου και επηρεάζει την κινητικότητα, την ισορροπία, τη λειτουργία των αρθρώσεων, την ευελιξία και πολλά άλλα.  Εκτός από τη λειτουργία του στο να συμβάλει στη διατήρηση της όρθιας στάσης του σώματος και της κίνησης, ο ψοΐτης θεωρείται ότι επιτρέπει τη σύνδεσή μας με την παρούσα στιγμή, ειδικά όταν  είναι τεντωμένος και απελευθερώνει την ένταση από το σώμα.

Έρευνες δείχνουν επίσης ότι ο ψοΐτης παίζει ρόλο ζωτικής σημασίας για την ψυχολογική ευημερία μας, εκτός από  την υγεία και δομή του σώματος. Η Liz Koch, συγγραφέας του “The Psoas Book”, γράφει «ο ψοΐτης ενσαρκώνει στην κυριολεξία τη βαθύτερη ανάγκη μας για επιβίωση κι ακόμα περισσότερο, τη βασική μας επιθυμία για ευημερία». Αυτό σημαίνει ότι ο ψοΐτης είναι σημαντικότερος απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε αρχικά και είναι απολύτως δυνατό, η διατήρηση της υγείας του, να συμβάλει στην  εξυγίανση της ροή της ενέργειάς μας, βελτιώνοντας και την ψυχική μας υγεία.

Πού βρίσκεται ο ψοΐτης;

Ο ψοΐτης είναι ο κύριος μυς που συνδέεται με τη σταθερότητα του σώματος. Εκτείνεται από τα πόδια ως τη σπονδυλική στήλη και είναι ο μόνος μυς που τα συνδέει (πόδια-σπονδυλική στήλη) . Ο μυς  εκτείνεται από τον Τ12 σπόνδυλο, διατρέχει προς τα κάτω τους πέντε οσφυϊκούς σπονδύλους και αγγίζει το πάνω μέρος του μηριαίου οστού.

Η Ερπετική Σύνδεση

Εκτός από τη σύνδεση των ποδιών με τη σπονδυλική στήλη, ο ψοΐτης είναι συνδεδεμένος και με το διάφραγμα. Η αναπνοή ρυθμίζεται στο διάφραγμα και είναι επίσης η θέση όπου εκδηλώνονται πολλά σωματικά συμπτώματα που σχετίζονται με το φόβο και το άγχος. Η Koch  υποστηρίζει  ότι αυτό οφείλεται στην άμεση σχέση  μεταξύ του ψοΐτη και του αρχαιότερου τμήματος του εγκεφάλου- το εγκεφαλικό στέλεχος και τον νωτιαίο μυελό- που ονομάζεται Ερπετικός Εγκέφαλος.

Σύμφωνα με την Koch «πολύ πριν τον προφορικό λόγο ή την οργανωτική ικανότητα που ανέπτυξε ο φλοιός, ο Ερπετικός εγκέφαλος, γνωστός για τα ένστικτα επιβίωσής τους,  ήταν αυτός που διατήρησε σε λειτουργία το βασικό πυρήνα μας». Ο τρόπος που ζούμε σήμερα, όντας σε μόνιμη βιασύνη, ανταγωνισμό και ανάγκη για επιτεύγματα, διατηρεί τον ψοΐτη σε μια συνεχή κατάσταση «μάχης ή φυγής».

Ζητήματα που σχετίζονται με τη χρόνια ένταση του ψοΐτη

Παγιδευμένος σε μια κατάσταση «μάχης ή φυγής», ο ψοΐτης βρίσκεται μονίμως σε ένταση και συστολή, σχεδόν από τη στιγμή της γέννησης. Όπως σημειώνει η Koch «η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από πολλά πράγματα  του σύγχρονου τρόπου ζωής: από τα καθίσματα του αυτοκινήτου ως τα σφιχτά ρούχα, από τις καρέκλες ως τα παπούτσια που στρεβλώνουν τη στάση του σώματος, περιορίζουν τις φυσικές κινήσεις μας και συστέλλουν περισσότερο τον ψοΐτη.» Αυτή η δια βίου, χρόνια ένταση του μυ μπορεί να οδηγήσει σε πολλά προβλήματα όπως πόνους στην πλάτη, στο ισχίο ή στα γόνατα, πεπτικά προβλήματα και αναπνευστικές δυσλειτουργίες. Μπορεί επίσης να είναι μια σημαντική αιτία για τους χρόνιους σωματικούς πόνους.

Το φυσικό σώμα δεν είναι το μόνο που πάσχει από έναν ψοΐτη σε χρόνια ένταση γιατί είναι πολλά περισσότερα από έναν μυ που χρησιμεύει στη δομική σταθερότητα. Ο ψοΐτης επηρεάζει κάθε στοιχείο της ζωής: από το  πως νιώθουμε ως τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, ακόμα και το πώς συμπεριφερόμαστε στους άλλους.  Τα προβλήματα που μπορούν να συνδεθούν με έναν ψοΐτη σε χρόνια ένταση είναι πολλά: μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη συναισθηματική μας κατάσταση, μπορεί να επηρεάσει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και κατ’ επέκταση να επηρεάσει τη γενική ευχαρίστηση που παίρνουμε από τη ζωή.  Η συνειδητοποίηση ότι ένας υγιής ψοΐτης είναι σημαντικός για τη συναισθηματική μας ευεξία, εξίσου με τη φυσική μας υγεία, είναι το πρώτο βήμα προς τη διασφάλιση ότι θα προσδώσουμε στον μυ αυτόν, την προσοχή που του αξίζει.

Η Koch γράφει «είτε πάσχετε από πόνο στην πλάτη ή άγχος, από πόνους στα γόνατα ή εξάντληση, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ένας συσταλμένος ψοΐτης να είναι η πηγή των προβλημάτων σας».

Φόβος και Ψοΐτης

Δεδομένου ότι ο ψοΐτης συνδέεται στενά με το μηχανισμό «πάλη ή φυγή», ο φόβος μπορεί να εκδηλώνεται πολύ έντονα όταν είναι συσταλμένος ο μυς.

Είναι ένα συναίσθημα που εκδηλώνεται με τους πιο ασυνήθιστους τρόπους και μπορεί να «κλειδωθεί» στο σώμα προκαλώντας σωματική και συναισθηματική ένταση. Με την αποκατάσταση της ισορροπίας στον ψοΐτη, αυτή η συσσωρευμένη ένταση μπορεί να ελευθερωθεί, πράγμα που μπορεί να συμβάλει έντονα στην απελευθέρωση από αβάσιμους φόβους για τη ζωή και έτσι να βελτιωθεί τόσο τη σωματική όσο και η ψυχική ευεξία του ατόμου, η οποία συνοδεύεται με ένα αίσθημα μεγαλύτερης εσωτερικής γαλήνης καθώς και με λιγότερους μυϊκούς πόνους.

Η σύνδεση με το ενεργειακό σώμα

Η επιμήκυνση και απελευθέρωση του ψοΐτη συμβάλει στη γείωση του σώματος, το οποίο μπορεί να λαμβάνει καλύτερα τη θεραπευτική και αναζωογονητική ενέργεια της Γης. Το γεγονός αυτό επιτρέπει την εξισορρόπηση της ενέργειας στο ίδιο το σώμα και συμβάλει στο να είμαστε περισσότερο παρόντες στη στιγμή, στο εδώ και στο τώρα. Η σωστή δομική σταθερότητα που αποδίδεται σε έναν υγιή ψοΐτη, συμβάλει στην ανεμπόδιστη ροή ζωτικής ενέργειας σε όλο το σώμα, πράγμα που σε φυσικό επίπεδο μεταφράζεται ως ένα σώμα που μπορεί να υποστηριχτεί από μόνο του, είναι πιο ενεργητικό, οι κινήσεις του είναι λιγότερο περιορισμένες και απαιτούν μικρότερη προσπάθεια.

Η αρχαία σοφία στους σύγχρονους καιρούς

Η κατανόηση του ψοΐτη δεν πρόκειται για νέα γνώση. Στην πραγματικότητα, πρόκειται περισσότερο για αρχαία σοφία που είτε χάθηκε είτε απορρίφθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Η γιόγκα για παράδειγμα, μας αποδεικνύει ότι οι αρχαίοι γκουρού καταλάβαιναν τη σημασία της απελευθέρωσης των συσταλμένων μυών του ψοΐτη. Οι αρχαίες asanas, ή στάσεις, της γιόγκα επικεντρώνονται στην επιμήκυνση και στην απελευθέρωση του ψοΐτη, αποκαθιστώντας την άνεση και την ισορροπία σε όλο το σώμα. Με συστηματική εξάσκηση, μπορούμε να μάθουμε να απομονώνουμε τον μυ αυτόν, κάτι που μπορεί να είναι πάρα πολύ χρήσιμο και θεραπευτικό σε βάθος χρόνου.

Μπορούμε να αξιολογήσουμε την τρέχουσα υγεία του ψοΐτη μας, επιχειρώντας τη στάση του δέντρου (tree pose ή Vrksasana), η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί σωστά αν ο μυς είναι συσταλμένος. Επίσης, αν επιχειρώντας καθιστές ή όρθιες στάσεις της γιόγκα νιώθετε τράβηγμα στα γόνατα ή στο κάτω μέρος της πλάτης (ή και στα δυο), τότε πιθανότατα ο ψοΐτης σας να χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή.

Ο ψοΐτης είναι ένας σημαντικός, αλλά συχνά άγνωστος, μυς που παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική ευεξία μας. Το σωρευτικό αποτέλεσμα της παραμέλησής του μεταφράζεται σε σωματική και ψυχική ένταση, που σε κοινωνικό επίπεδο εκδηλώνεται με τη  μορφή άγχους, κατάθλιψης, χρόνιους πόνους στην πλάτη, πεπτικές διαταραχές, αναπνευστικά προβλήματα κ.α. 

Πηγή έμπνευσης : https://vimeo.com/132809413

Πηγή  άρθρου : http://themindunleashed.org/2015/07/the-muscle-of-the-soul-may-be-triggering-your-fear-and-anxiety.html

Ο Τριαδικός Εγκέφαλος

Αν κάποιος θέλει να κατανοήσει τόσο τις δυναμικές της Συνείδησης, όσο και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα σήμερα, είναι απαραίτητη μια βασική κατανόηση της δομής του ανθρώπινου εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος γενικά αναγνωρίζεται ως η έδρα της Συνείδησης στο σώμα. Αν και δε θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η Συνείδηση είναι περιορισμένη στον εγκέφαλο, ωστόσο είναι σίγουρα το όργανο εκείνο μέσω του οποίου συνδέεται πιο άμεσα η Συνείδηση σε φυσικό επίπεδο.

Η Συνείδησή μας, δηλαδή τα μέσα έκφρασής μας σε φυσική μορφή, έχει τριπλή φύση: Σκέψεις, Συναισθήματα και Ενέργειες. Όπως λοιπόν η Συνείδησή μας έχει ένα χαρακτήρα «τρία σε ένα», το ίδιο ισχύει στην πραγματικότητα και για τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Η ιδέα του τριπλού εγκεφάλου προτάθηκε στη σύγχρονη εποχή από τον αμερικανό νευροεπιστήμονα Paul D. MacLean, ο οποίος συσχέτισε τις συμπεριφοριστικές ανθρώπινες εκδηλώσεις με τις φυσιολογικές δομές που ενυπάρχουν στον εγκέφαλο.  Η έρευνά του οδήγησε στη διατύπωση μιας έννοιας, γνωστή ως ο Τριαδικός Εγκέφαλος. Το μοντέλο του Τριαδικού Εγκεφάλου δείχνει ότι αυτό που σκεφτόμαστε γενικά ως ανθρώπινο εγκέφαλο, είναι στην πραγματικότητα τρία συμπλέγματα, ή τρεις μικρότεροι εγκέφαλοι που λειτουργούν μαζί ως ένας, ώστε να παρέχουν τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες για την επιβίωση και έκφραση του ανθρώπου.

Το πρώτο από αυτά τα συμπλέγματα είναι το παλαιότερο από την άποψη της εξελικτικής ανάπτυξής του. Είναι το βαθύτερο τμήμα του εγκεφάλου, το οποίο βρίσκεται κάτω από τη μεγαλύτερη μάζα του. Γνωστό ως Ερπετικό Σύμπλεγμα (R-Complex), το τμήμα αυτό του εγκεφάλου αποτελείται από το εγκεφαλικό στέλεχος και την παρεγκεφαλίδα. Το “R” αντιστοιχεί στην αγγλική λέξη «Reptile», που σημαίνει Ερπετικός. Το τμήμα αυτό του εγκεφάλου ονομάζεται Ερπετικός Εγκέφαλος λόγω του ότι τα συμπεριφορικά γνωρίσματα για τα οποία είναι υπεύθυνο, παρατηρούνται και σχετίζονται με τα ερπετά.  Αυτά περιλαμβάνουν το καθαρό ένστικτο επιβίωσης, την αμεσότητα ερεθίσματος-απάντησης, την αντίδραση πάλη-ή-φυγή, τον ανταγωνισμό, την επιθετικότητα, την κυριαρχία, την επανάληψη, το τελετουργικό  και την επιθυμία συσσώρευσης πόρων.

Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι οι λειτουργίες «βάσης» της Συνείδησης. Είναι λιγότερο από ανθρώπινες, κατ’ ουσία ζωώδεις  σκέψεις και συμπεριφορές, οι οποίες αποτελούν τις «κατώτερες» καταστάσεις επίγνωσης και ύπαρξης. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι, σε φυσιολογικό επίπεδο, το σύμπλεγμα αυτό βρίσκεται στη «βάση», ή στο «χαμηλότερο» μέρος του εγκεφάλου. Εξισώνοντας το Ερπετικό Σύμπλεγμα με την Αγία Τριάδα της Συνείδησης, θα ήτανε ο τιμωρητικός, ελεγκτικός «Πατέρας» θεός, που περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη. Ως ο «Πατέρας», ή το παλαιότερο και λιγότερο εξελιγμένο τμήμα του εγκεφάλου, το Ερπετικό Σύμπλεγμα είναι υπεύθυνο για την κυρίαρχη-αρσενική, ζωώδη, ενστικτώδη, βασική συμπεριφορά, την οποία πολλά ανθρώπινα όντα παρουσιάζουν και βιώνουν.

Το δεύτερο σύμπλεγμα του Τριαδικού Εγκεφάλου είναι το Μεταιχμιακό Σύστημα. Ονομάζεται επίσης «ο Εγκέφαλος των Θηλαστικών» , επειδή φαίνεται να αναπτύχθηκε σημαντικά αργότερα από το Ερπετικό Σύμπλεγμα κατά τη βιολογική εξέλιξη.  Βρίσκεται πάνω από το εγκεφαλικό στέλεχος και την παρεγκεφαλίδα (δηλαδή, ακριβώς πάνω από το Ερπετικό Σύμπλεγμα). Αποτελείται από τον ιππόκαμπο , τον υποθάλαμο και την αμυγδαλή και η λειτουργία του Μεταιχμιακού Συστήματος είναι να δημιουργήσει και να ρυθμίσει τη ροή των χημικών ουσιών και των χημικών αλληλεπιδράσεων που δημιουργούν τα συναισθήματά μας. Τα συναισθήματα είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των θηλαστικών, το οποίο λείπει γενικά από τα ερπετά και τα κατώτερα ζώα. Τα ερπετά αισθάνονται πόνο και υφίστανται τη βασική συμπεριφορά ερεθίσματος-απάντησης, αλλά δεν παρουσιάζουν συναισθηματικές αντιδράσεις, όπως χαρά, λύπη, ενσυναίσθηση, κλπ. Το Μεταιχμιακό Σύστημα λειτουργεί ως ενδιάμεσος μεταξύ των σκέψεων και των πράξεών μας, γιατί είναι τα συναισθήματα που δημιουργούν τα αισθήματα μέσα στη φυσιολογία μας, τα οποία μας κάνουν να συνειδητοποιούμε τον αντίκτυπο που έχουν οι ενέργειές μας στους άλλους.

Τα συναισθηματικά γνωρίσματα της Συνείδησης είναι ανώτερης τάξης, σε σύγκριση με τα ερπετοειδή χαρακτηριστικά που εμφανίζονται μέσω του Ερπετικού Συμπλέγματος. Χωρίς το Μεταιχμιακό Σύστημα, δε θα είχαμε τη δυνατότητα να βιώσουμε συναισθήματα ή συμπάθεια για τους άλλους (ενσυναίσθηση), και θα ήμασταν ανίκανοι να αποφύγουμε καταστροφικές τάσεις και δράσεις, είτε αυτές στρέφονται προς τον εαυτό μας, είτε προς τους άλλους. Με την ιδιότητά του ως ενδιάμεσο, ή ρυθμιστικό παράγοντα μεταξύ σκέψης και δράσης, το Μεταιχμιακό Σύστημα θα μπορούσε να θεωρηθεί το Ιερό Θηλυκό, το Πνεύμα, ή η θεία «Μητέρα» της Συνείδησης.

Το τρίτο και πιο σημαντικό τμήμα του Τριαδικού Εγκεφάλου είναι γνωστό ως Νεοφλοιός ή Εγκεφαλικός Φλοιός.  Ο Νεοφλοιός είναι το πιο πρόσφατα ανεπτυγμένο τμήμα του εγκεφάλου από την άποψη της βιολογικής εξέλιξης. Είναι η πιο προηγμένη και διακλαδωμένη (περιλαμβάνει και τη μνήμη) περιοχή του ανθρώπινου εγκεφάλου. Από φυσιολογικής άποψης, βρίσκεται πάνω από το Μεταιχμιακό Σύστημα και το Ερπετικό Σύμπλεγμα, και αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη έκταση και μάζα ολόκληρου του εγκεφάλου. Ο Νεοφλοιός ονομάζεται επίσης Ανθρώπινος Εγκέφαλος, γιατί είναι μια δομή μοναδική για τα ανθρώπινα όντα.

Ο Νεοφλοιός είναι το σύμπλεγμα που δημιουργεί τις ηλεκτρικές και χημικές αλληλεπιδράσεις που καθιστούν δυνατή την ανώτερης τάξης σκέψη μας. Χωρίς το Νεοφλοιό θα ήμασταν ανίκανοι να έχουμε λόγο (λογική), τέχνη, μουσική, επιστήμη, δημιουργικότητα, ομιλία και μια σειρά από άλλες δεξιότητες και χαρακτηριστικά που είναι γνωρίσματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Νεοφλοιός μας παρέχει τη δυνατότητα να εμπλακούμε σε λειτουργίες σκέψης, οι οποίες μας ξεχωρίζουν από το ζωικό βασίλειο. Χρησιμοποιώντας αυτές τις δυνατότητες ως πλαίσιο αναφοράς, μπορούμε να εξισώσουμε το Νεοφλοιό με το θείο «Παιδί» της Αγίας Τριάδας. Είναι το «νέο», ή το «νεότερο» τμήμα του εγκεφάλου, το συμβολικό «Παιδί» ή «Υιός»  του Ερπετικού Συμπλέγματος και του Μεταιχμιακού Συστήματος. Δεδομένου ότι ο Νεοφλοιός καθιστά δυνατή την «υψηλότερη» μορφή σκέψης και έκφρασης, έχει επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι είναι επίσης το «υψηλότερο» τμήμα του εγκεφάλου σε φυσική θέση.

Όταν λειτουργεί σωστά, ο Νεοφλοιός είναι σχεδιασμένος για να λειτουργεί ως το εκτελεστικό κέντρο ελέγχου του εγκεφάλου.  Κάποιοι επιστήμονες αναφέρονται στο Νεοφλοιό ως ο Διευθύνων Σύμβουλος του εγκεφάλου, καθώς η εύρυθμη λειτουργία του αποσκοπεί στη ρύθμιση των δραστηριοτήτων που συντελούνται και στο Ερπετικό Σύμπλεγμα και στο Μεταιχμιακό Σύστημα. Για να κατανοήσουμε αυτές τις λειτουργίες «εντολής και ελέγχου» του Νεοφλοιού, πρέπει να εξετάσουμε τη δομή του ίδιου του Νεοφλοιού.

Ο Νεοφλοιός είναι δομικά χωρισμένος σε δύο ίσα μέρη, τα οποία σχηματίζουν το αριστερό και δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου. Το αριστερό ημισφαίριο είναι υπεύθυνο για την ικανότητα της  πραγματοποίησης αναλυτικής σκέψης, προφορικής και γραπτής επικοινωνίας, λογικής σκέψης, μαθηματικών και επιστήμης. Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου κάνει δυνατά διαφορετικά ήδη ενεργειών και χαρακτηριστικών, όπως τη διαίσθηση, την ενσυναίσθηση, τη δημιουργική έκφραση, την τέχνη, τη μουσική και την ολιστική σκέψη. Όπως και στο μοντέλο Συνείδησης Γιν και Γιανγκ, αυτά τα σύνολα χαρακτηριστικών δεν είναι ούτε όλα καλά, ούτε όλα αρνητικά. Ένα ισορροπημένο άτομο θα πρέπει να περιλαμβάνει μια μίξη όλων αυτών των πτυχών της Συνείδησης.

Αν, με οποιοδήποτε τρόπο, ο Νεοφλοιός ενός ατόμου χάσει την ισορροπία του ως προς το ένα ή το άλλο ημισφαίριο, παύει να λειτουργεί ως το εκτελεστικό κέντρο ελέγχου του εγκεφάλου. 

Αυτό σημαίνει ότι θα σταματήσει τη ρύθμιση των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα και στο Ερπετικό Σύμπλεγμα και στο Μεταιχμιακό Σύστημα.  Έχοντας φτάσει  σ’ αυτήν την κατάσταση δυσλειτουργίας, οι εκτελεστικές λειτουργίες ελέγχου υποβαθμίζονται και γυρίζουν είτε στο Ερπετικό Σύμπλεγμα, είτε στο Μεταιχμιακό Σύστημα, ανάλογα με τη φύση της αρχικής ανισορροπίας.

Αν η φύση της εγκεφαλικής ανισορροπίας ευνοεί το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, ο Νεοφλοιός σταματά τις ρυθμιστικές λειτουργίες του, το Μεταιχμιακό Σύστημα παύει να παρέχει συναισθηματική ισορροπία μεταξύ σκέψης και πράξης και το Ερπετικό Σύμπλεγμα αρχίζει να κυριαρχεί όλο το σύστημα του εγκεφάλου. Αυτού του είδους η δυσλειτουργία καταλήγει σε ένα ον που λειτουργεί με την Ερπετική Συνείδηση και επιθυμεί να κυριαρχήσει και να ελέγξει τους πάντες γύρω του. Ένα πλάσμα που πάσχει  από αυτού του είδους την ανισορροπία παρουσιάζει συμπεριφοριστικά χαρακτηριστικά όπως η κυριαρχία, η εμμονή, η απληστία, η αποθησαύριση, η ακατάπαυστη επιθυμία για έλεγχο, ψυχαναγκαστικές τάσεις, παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος για τους άλλους, επιθετικότητα, σαδισμό και απρόκλητη βία. Είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς αυτού την εγκεφαλική δυσλειτουργία αυτού του είδους στη σύγχρονη κοινωνία, δεδομένου ότι αυτή η κυριαρχική ανισορροπία βρίσκεται σχεδόν παντού.

Ο δεύτερος τύπος εγκεφαλικής δυσλειτουργίας, του δεξιού ημισφαιρίου, έχει ως αποτέλεσμα η εκτελεστική λειτουργία του εγκεφάλου να μετατίθεται στο Μεταιχμιακό Σύστημα. Αυτό οδηγεί στη διαμόρφωση μιας Συνείδησης Θύματος κατά την οποία το άτομο δε μπορεί πλέον να ελέγξει αυτό που συντελείται μέσα του και ουσιαστικά κυβερνάται από ανεξέλεγκτα συναισθήματα. Το Ερπετικό Σύμπλεγμα παύει να παρέχει λειτουργίες που σχετίζονται με το βασικό ένστικτο επιβίωσης και εκδηλώνεται ένα σύνολο ανεπιθύμητων χαρακτηριστικών. Οι καταστάσεις αυτές περιλαμβάνουν νευρικότητα, παράνοια, έλλειψη αυτοεκτίμησης, υποταγή, ενοχή, φόβο, μαζοχισμό, κατάθλιψη, ακόμα και τάσεις αυτοκτονίας. Βλέπουμε ότι τα χαρακτηριστικά αυτά της προσωπικότητας είναι επίσης σε αφθονία στην κοινωνία μας.

Στην πραγματικότητα, οι τύποι αυτοί των ανισορροπιών μπορούν να επηρεαστούν και να ενθαρρυνθούν από εξωγενείς παράγοντες, με αποτέλεσμα να καταστέλλεται η συλλογική Συνείδηση της ανθρωπότητας. Μέσα από την αυξανόμενη ανισορροπία που συντελείται μεταξύ των ημισφαιρίων του εγκεφάλου, οι άνθρωποι υφίστανται δύο είδη πόλωσης: από τη μια είναι οι «κατακτητές» κι από την άλλη  αυτοί που είναι πρόθυμοι να υποταχτούν στην κυριαρχία – με άλλα λόγια, σκλάβοι και ιδιοκτήτες σκλάβων.

Μόλις αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε τη χειραγώγηση αυτή, μπορούμε και να αρχίσουμε να εργαζόμαστε για την εξυγίανση των ημισφαιρίων του εγκεφάλου και κατ’ επέκταση, την επούλωση των πτυχών της Συνείδησής μας.  Αυτού του είδους η θεραπεία επιτυγχάνεται με τη δημιουργία ισορροπίας μεταξύ των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου και μόνον έτσι μπορούμε να αναπτύξουμε μια κατάσταση ανώτερης συναίσθησης και Συνείδησης. Ο εγκέφαλος, ως ένας μικρόκοσμος στο σώμα, είναι μια αντανάκλαση του μακρόκοσμου από τον οποίο αποτελείται η ύλη και η ενέργεια  του Σύμπαντος. Και τα δύο λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο: μέσω μιας ισορροπίας μεταξύ αντιτιθέμενων πολικοτήτων.

Η ισορροπία δημιουργεί τάξη, ειρήνη και τελικά ελευθερία από το χάος και τη δυστυχία.

Πηγή: http://www.whatonearthishappening.com/part-1-the-solution/65-the-triune-brain

Τι να κάνετε όταν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα

Η Clarissa Pinkola Estes είναι μία από τους πνευματικούς δασκάλους της εποχής μας. Η σημερινή της ανάρτηση αφορά στην Ελλάδα, καθώς και σε άλλες κοινωνίες του κόσμου που κατά καιρούς βρέθηκαν σε αντίστοιχες καταστάσεις. Με αντικειμενική, αλλά πάντα ουσιαστικά ανθρωπιστική ματιά, καλεί τους ανθρώπους του κόσμου να υπερασπιστούν τους Έλληνες, αλλά και τους εκάστοτε "Έλληνες". 

Το κείμενό της στα αγγλικά : https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=10153081484043635&id=29996683634&substory_index=0

"Αγαπητές Γενναίες Ψυχές,

Μεταδώστε συμπόνια και κατανόηση είτε οι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν, είτε όχι. Γίνετε ο χαλασμένος δίσκος που επαναλαμβάνει την Καλοσύνη ξανά και ξανά..

Υπάρχουν άτομα στον κόσμο μας απόψε που έχουν ανάγκη από προσευχή, ιδιαίτερα ηλικιωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν ακόμα ανακτήσει πλήρως τα κατεστραμμένα τους χωράφια από τις περσινές πλημμύρες στη Σερβία, οπότε έχουν λίγη ή καθόλου τροφή καθώς καλλιεργούν τα πάντα.

Όπως επίσης, εκείνοι στην Ουγγαρία, των οποίων οι γεωργικές εκτάσεις βούλιαξαν στη ρύπανση και καταστράφηκαν από διαρροή τοξικών από τα παρακείμενα εργοστάσια.

Και τόσα πολλά άλλα μέρη του κόσμου όπου άνθρωποι και αγροκτήματα καταστράφηκαν  από φυσική καταστροφή ή ανθρώπινη αμέλεια, ή απληστία, ή κακοδιαχείριση, ή δεν έχουν ανάκαμψει πλήρως από καταστροφές του παρελθόντος, όπως αυτές στα καλλιεργήσιμα εδάφη της Ιαπωνίας μετά από το τεράστιο τσουνάμι. Υπάρχει πρόοδος. Αλλά είναι απαραίτητη η συνέχισή της καθημερινά  και με πολλούς τρόπους.

Επίσης, έχετε ακούσει για την Ελλάδα και τους ανθρώπους της που δεν είναι σε θέση αυτή τη  στιγμή να προβούν στην αποπλήρωση του ΔΝΤ/Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (όπως και τουλάχιστον άλλο ένα έθνος ταλαντεύεται από παρόμοια κατάσταση) και ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει βήματα που προκαλούν τρόμο, συμπεριλαμβανομένου το κλείσιμο των τραπεζών, ώστε οι συνταξιούχοι  δε μπορούν να εξαργυρώσουν τα απαραίτητα γι’αυτούς χρήματα και οι πελάτες των τραπεζών δε μπορούν να αποσύρουν τα χρήματα που τους ανήκουν, και περιορίζονται στη λήψη μετρητών από τα ΑΤΜ σε πολύ μικρές ποσότητες, ενώ σε πολλά  μηχανήματα εξαντλούνται τα μετρητά. Ο Ερυθρός Σταυρός είναι έτοιμος και υπάρχουν πολλές υπηρεσίες αρωγής που δρουν και είναι έτοιμες να δράσουν.

Εκτός από την αποστολή πόρων και χρημάτων στους οργανισμούς που στηρίζουν την Ελλάδα, θα ήθελα να ζητήσω να κάνετε αυτό αν/όταν έχετε την ευκαιρία:

Στο διαδίκτυο, στους ψύκτες νερού, στις τοπικές παμπ, υπάρχει μια συνεχής συκοφαντία για την Ελλάδα και τους ανθρώπους της. Πόσο κακοί , τεμπέληδες, ανεύθυνοι και λοιπά, κλπ, κλπ, είναι όλοι, κι ότι αξίζουν «χ» και  «ψ» γιατί είναι «α» και «β».

Κατανοήστε ότι οι ίδιες ακριβώς λέξεις χρησιμοποιούνται και έχουν χρησιμοποιηθεί για αιώνες για να εξευτελίσουν του Μεξικάνους, τους Πουερτορικανούς, τους Αϊτινούς, τους Γάλλους, τους Χαβανέζους και η λίστα συνεχίζεται  για όλους εκείνους, που ένα ή περισσότερα άτομα αντιπαθούν, δεν καταλαβαίνουν, δεν ερευνούν και θέτουν την καταμέτρησή τους πάνω από τα βάσανα των άλλων.

Να τι μπορείτε να κάνετε…

Θέστε το παράδειγμα της συμπόνιας και της κατανόησης της ψυχής όλων των αξιοπρεπών ανθρώπων: υπερασπιστείτε τους αθώους  προστατεύοντάς τους από εμπαιγμούς, σημειώνοντας ότι πάρα πολλοί άνθρωποι τώρα ή πριν πολύ καιρό, δεν είδαν τα προβλήματα που έρχονταν, δε συνειδητοποίησαν το «χ» ή το «ψ», γιατί είναι άνθρωποι με τις ίδιες αδυναμίες και φίλτρα και ελπίδες, ότι τα πράγματα θα πάνε καλά κι ότι ο καθένας έχει αδυναμίες-

Εκτός ίσως από τους αγγέλους και τους αγίους, αν και προτιμώ τους δικούς μου αγγέλους και αγίους με μερικές ατέλειες.

Θυμίστε σε εκείνους που  μιλούν υποτιμητικά ότι πολλά πράγματα συμβαίνουν/προκύπτουν σε οικογένειες, ομάδες, κοινωνίες, έθνη, στον κόσμο, χωρίς την άδεια της πλειοψηφίας των ανθρώπων.

Πολλές καταστροφές έχουν προκληθεί από τους ανθρώπους, αλλά όχι από τους ίδιους, μα από εκείνους που κατέχουν τεράστια δύναμη πάνω στους άλλους και είτε την εξαπολύουν είτε κάνουν κακή χρήση, για προσωπικό όφελος και μόνο, ή απειλούν ότι θα κάνουν κακό σε όσους αντιτίθενται  ή ότι θα ανταμοίψουν πλουσιοπάροχα όσους υπακούν  και συμφωνούν με τους κακοσχεδιασμένους τρόπους τους.

Υπενθυμίστε σε όσους εξευτελίζουν άλλους αθώους, λόγω φυλής, έθνους, περιοχής, ότι αυτοί που κρατούν τα ινία, είναι οι μόνοι που θα αποφασίσουν που θα καλπάσουν τα αφηνιασμένα άλογα σέρνοντας όλους τους επιβάτες πίσω τους χωρίς λογική.  Υπενθυμίστε ότι σε ένα φιλεύσπλαχνο κόσμο, θα πρέπει να υπάρχουν πολλές πολλές δεύτερες ευκαιρίες για όσους είναι αθώοι και πολιορκημένοι από ακατανίκητες δυνάμεις. Πολλές ευκαιρίες για να ορίσουν και να ανακτήσουν τη δική τους πορεία.

Και εκτός από αυτά, προσθέστε ότι οι άνθρωποι δεν ορίζονται από το έθνος στο οποίο ζούνε, αλλά είμαστε όλοι πολίτες του κόσμου.

Οι άνθρωποι ορίζονται από αυτό που έχουν στις καρδιές τους, την καλοσύνη τους, την ικανότητά τους να αγαπούν, την αντοχή τους, τη δημιουργικότητά τους, το πόσο νοιάζονται για τους άλλους.  Και είμαστε καλύτεροι όταν αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους ως μια ξεχωριστή καρδιά και ψυχή , προβαλλόμενη ξανά και ξανά.

Όχι από το τι,  κάποιοι στην εξουσία, αποφασίζουν ότι πρέπει να υποφέρουν οι άνθρωποι, μέσα σε σύγχυση, θυμό, φόβο και θλίψη.

Αν ενεργείτε με αυτόν τον τρόπο, βοηθάτε πολύ στο να καθαριστεί και να παραμείνει καθαρό το ποτάμι της ζωής που ρέει στην αδελφότητα των ανθρώπων, ανεξάρτητα από το  ποιος τολμά να ρίξει σκουπίδια στον ποταμό αυτό της συγγένειάς μας. «Εμείς» είμαστε περισσότεροι από «αυτούς». Και μπορούμε και θα λειτουργήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, η καθεμιά με τον τρόπο της, μέσα στις δυνατότητές του κατά το δοκούν.

Αδελφοί και  αδελφές μας στην Ελλάδα, σας στέλνουμε όλη την αγάπη και τις προσευχές μας, για εσάς και τους γύρω σας. Κάντε υπομονή, συνεχίστε, παραμείνετε εξαιρετικά ήρεμοι, να είστε όσο δημιουργικοί μπορείτε, βοηθήστε όποιον μπορείτε και θα κάνουμε κι εμείς το ίδιο.

Πολλή, πολλή αγάπη από εμάς για εσάς… από τη φυλή της Ιερής Καρδιάς, πολλοί από εμάς Scar Clan

Dr. E

Έχω έρθει σε επαφή με την ελληνική κοινότητα στην πόλη μου και μπορείτε κι εσείς να απευθυνθείτε σε άτομα της κοινότητάς σας, για να σας καθοδηγήσουν στον τρόπο να βοηθήσετε οποιαδήποτε ομάδα σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου. Υπάρχουν ναοί, εκκλησίες, συναγωγές, sanghas και πολλές ομάδες που κάποτε ζούσαν «εκεί» και τώρα ζουν «εδώ». Θα σας βοηθήσουν να βοηθήσετε.

Επίλογος

Η εικόνα δείχνει τον Πλούτο ως αγόρι και τη μητέρα του Δήμητρα. Στην ελληνική μυθολογία, ο Πλούτος ήταν γιος της Δήμητρας, θεά της γενναιοδωρίας, της συγκομιδής και της ζωντάνιας της γης και των φυτών, των ανθρώπων και των ζώων.  Μερικές ιστορίες λένε ότι είχε γεννηθεί τυφλός, άλλες ότι τυφλώθηκε από μια κατάρα του Δία, ώστε να  διανείμει τον πλούτο της αγροτικής συγκομιδής χωρίς ειδικές χάρες για οποιονδήποτε, ώστε να είναι σίγουρος ότι ο καθένας θα πάρει ό,τι του αναλογεί.

Απεικονίζεται ως αγόρι που κρατά το κέρας της Αμάλθειας γεμάτο με σπόρους, κοντά στη μητέρα του τη Δήμητρα που είναι η προσωποποίηση της Γενναιοδωρίας."