Εμποδίζοντας το παρελθόν να ελέγχει τη ζωή μας

Οι προκλητικές και οδυνηρές εμπειρίες στη ζωή είναι αναπόφευκτες. Συνήθως όμως το παρελθόν ασκεί έναν αρνητικό έλεγχο στη ζωή μας, αντί να την ενδυναμώνει με νέες οπτικές και σοφία. Οι αρνητικές προσκολλήσεις και αντιλήψεις που αφορούν τα παρελθόν μας μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά και να επιβαρύνουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, το μέλλον μας και τον τρόπο που βιώνουμε τη ζωή μας.

Δε μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μονάχα τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε

Ό, τι κι αν έχει συμβεί σε εμάς ή στη ζωή μας, δε μπορεί να αλλάξει. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον τρόπο θεώρησης και αξιολόγησης των εμπειριών μας. Μπορούμε να επιλέξουμε να αφήσουμε τις οδυνηρές εμπειρίες και τα τραύματα του παρελθόντος να απομυζούν τον καλύτερό μας εαυτό, ή να αλλάξουμε την οπτική μας και να τα αντιμετωπίσουμε ως ευκαιρίες για ανάπτυξη συναισθηματική, ψυχική, ή και πνευματική. Είναι προσωπική επιλογή αν θα κρατήσουμε το μυαλό μας ανοιχτό στην πρόοδο και στη γνώση που μπορούμε να αποκτήσουμε από το παρελθόν και να ενδυναμωθούμε ή αν θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ηττηθεί από αυτό.

Κάθε εμπειρία μπορεί να προσφέρει ένα πολύτιμο μάθημα.

Κάθε εμπειρία, είτε είναι τραυματική, απογοητευτική ή οδυνηρή, συνοδεύεται από ένα πολύτιμο μάθημα που κάποιες φορές μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας. Αντί να αντιμετωπίζουμε τις προκλητικές εμπειρίες του παρελθόντος ως «ατυχή γεγονότα», μπορούμε να δώσουμε το χρόνο στον εαυτό μας για να σκεφτούμε τι μπορούμε να διδαχτούμε από αυτές. Υπάρχει πάντα κάτι καινούριο να μάθουμε.  Στην καλύτερη περίπτωση θα καταφέρουμε να δούμε νέες προοπτικές που θα μας ενδυναμώσουν και θα μας βοηθήσουν στο μέλλον.

Παριστάνοντας ότι το παρελθόν δε συνέβη

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μπλοκάρουμε τις οδυνηρές αναμνήσεις ή να προσποιούμαστε ότι κάποια πράγματα δεν έγιναν ποτέ. Όμως η άρνηση των εμπειριών του παρελθόντος μας, μπορεί να προκαλέσει μια νοσηρή συσσώρευση συναισθημάτων  όπως θυμός, απογοήτευση και θλίψη. Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάζεται να ξαναγράψουμε την πραγματικότητα για να πάψει το παρελθόν να μας ελέγχει. Αντίθετα θα πρέπει να αποδεχτούμε  ότι αυτό που συνέβη έχει τελειώσει και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αναπτυχθεί και να ωριμάσει μέσα από αυτό.

Η συνειδητή θεώρηση του εαυτού όχι ως θύμα, αλλά ως επιζών

Είναι εύκολο να μπλέξουμε στη νοοτροπία του αυτό-οικτιρμού και της θυματοποίησης, πράγμα όχι μόνο ανθυγιεινό, αλλά και αποδυναμωτικό. Έχουμε την τάση να δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση και αρνητική προσοχή σε ό,τι μας συνέβη, από το να συνειδητοποιούμε  πόσο δυνατοί έχουμε γίνει μετά από ό,τι και όσα μας έχουν συμβεί. Όποια κι αν είναι η εμπειρία μας, κάθε ουλή και συναίσθημα, μπορεί εν δυνάμει να μας καταστήσει δυνατότερους και σοφότερους. Εστιάζοντας σ’αυτό, αποφεύγουμε τα αρνητικά συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε θύμα.

Αντιμετώπιση, περισυλλογή και εξέλιξη

Όσο οδυνηρή και ενεργοβόρα κι αν ήταν η εμπειρία του παρελθόντος (τότε ή/και τώρα) δε χρειάζεται να προσκολλούμαστε σ’αυτήν και να την αφήνουμε να μας ορίσει, μόνο και μόνο επειδή μας έκανε να πονέσουμε ή μας αναστάτωσε. Έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διορθώσουμε την κατάσταση: να μιλήσουμε ανοιχτά, να εκφραστούμε, να κάνουμε αυτό που μας υπαγορεύει η συνείδησή μας, αρκεί να πάψουμε να σέρνουμε το βάρος του παρελθόντος όπου κι αν πηγαίνουμε.

Επιλέγοντας να δούμε τις καταστάσεις από άλλη οπτική, βοηθάμε τον εαυτό μας να ανακτήσει τις δυνάμεις του και να χειραφετηθεί από το παρελθόν, το οποίο μπορεί να μας ορίσει μόνο αν εμείς το επιτρέπουμε. Δεν είμαστε απλά θύματα του παρελθόντος μας. Είναι επιλογή μας το να μάθουμε, να θεραπευτούμε και να εξελιχθούμε όποια κι αν ήταν η πρόκληση, η απογοήτευση  και το τραύμα που έχουμε βιώσει.